Svetska populacija nastavlja da raste, pa je tako i životni vek ljudi u porastu, a samim tim u porastu i sve učestalija Alchajmerova bolest kao i druge vrste dementnih stanja kod starijih. U isto vreme kada se to dogodi, ne čini se da postoji ekvivalentan porast količine ili kvaliteta usluga koje se nude starijim ljudima, makar od strane nekih nevladinih organizacija, privatno pokrenutih inicijativa, već je sve usmereno na zdravstveni sistem gde je većinom podređeno pristupu na intervenciju kada se pojave simptomi, u manjini da se postojeće stanje prevenira. Stariji ljudi sve teže mogu da shvate i prilagode se našem trenutnom hiper-tehnološki aktivnom društvu, fokusiranom na korisnike, površne veze preko društvenih mreža i stalnom stvaranju novih veštačkih stimulusa. Ali, masovni mediji, slobodne usluge, urbani i društvenih resursa i praktično u svim sferama društva i dalje ignorišu najvećim delom položaj (ne manjina) starije populacije.
U tom kontekstu, pre nekoliko godina održana je konferencija „Alzheimer-ova bolest: od dijagnoze do socijalnog susreta“, kao prostor koji se odražava upravo na onu ulogu društva (tj. svakog od nas) u odnosu na Alzheimer-ovu bolest i veliki broj ljudi koji pate od ove demencije, i njihovi negovatelji i rođaci, koji takođe na određen način pate od nje.
Osnovni cilj ove konferencije održane u julu 2018. Godine u Valensiji, imala je za cilj da se razmišlja o različitim važnim aspektima bolesti kao što je rano otkrivanje i praćenje i drugi koji obično nisu predmet zdravstvenih usluga: prihvatanje bolesti, infantilizacija u lečenju pacijenta, arhitektura kao projekcija osećanja, nefarmakološke terapije i posvećenost društvenom aktivnom starenju.
Muzička terapija kao dopunska nefarmakološka terapija pozicionirana je kao moćno sredstvo za prevenciju i unapređenje zdravlja starijih osoba, kao i za intervenciju kod osoba obolelih od Alzheimerove bolesti u različitim fazama, ali I kao pomoć njihovim negovateljima. Svi znamo da nas muzika aktivira ili opušta, evocira uspomene i izaziva emocije. Muzika sama po sebi može imati terapeutske efekte (ali vrlo oprezno, jer takođe može da izazove loše uspomene), ali upotreba muzike koja se stvara u svakodnevnom ili zdravstvenom kontekstu nije isto što i muzikoterapija koja se u određenom procesu prilagođava svakoj osobi i koju sprovodi kvalifikovani stručnjak.
Postoje naučni dokazi da terapija muzikom pomaže oboljelima od Alzheimerove bolesti da poboljšaju socijalnu interakciju, komunikaciju i izražavanje emocija, smanje uznemirenost, anksioznost i depresiju i poboljšava održeavanje pažnje, pamćenje i jezik (govor). Muzičko pamćenje je poslednje što se gubi i iako, u poodmaklim fazama, osoba sa Alchajmerovom bolešću može zaboraviti lica i imena svojih rođaka, ne zaboravlja uspavanku koju mu je otpevao sin ili prvu pesmu koju je otplesao sa svojim supružnikom, i kroz ove uspomene može da se poveže sa tim ljudima i sa svojom okolinom.
Muzikoterapija pokriva tri stuba aktivnog starenja:
-učešće (u izuzetno terapijskim i zabavnim aktivnostima i procesima),
-celoživotno učenje (jer iako muzikoterapija ne teži da „podučava“ muziku i ciljevi nisu edukativni već terapijski, kroz učenje tekstova pesama ili ritmičkih obrazaca, na primer, aspekti kao što su biografsko pamćenje, motivacija za postignuća, komunikacija ili trajna pažnja mogu biti efikasni) i na kraju,
-zdravlje, shvaćeno kao što Svetska zdravstvena organizacija to i čini, kao „stanje potpune fizičke , mentalno i socijalno blagostanje, a ne samo odsustvo naklonosti ili bolesti „, budući da je muzička terapija holistička terapija koja obuhvata celu osobu u njenim fizičko-motoričkim, psiho-kognitivnim, socijalnim, komunikativnim, emocionalnim i duhovnim aspektima (ovo drugo aspekt je veoma važan u starosti, vremenima promena, dvoboja, davanja značenje života i pripremanje za smrt).
Nadajmo se da će inicijative poput ove kojom se bavim(o) privući pažnju ne samo javnih organizacija koje mogu promeniti globalne zdravstvene politike, već i porodice, prijatelja, stručnjaka i običnih ljudi posvećenih boljem svetu za sve, uključujući i ljude sa Alchajmerovom bolešću , i da se naučno podržani predlozi kao što je muzička terapija uspostavljaju u svakodnevnom životu starih kako bi se poboljšao njihov kvalitet života do kraja.